همه می‌گن فاصله شادی و غم یک چشم بهم‌زدنه.من می‌گم غم و شادی از هم دور نیستن، توی همن. یه بار غم توی شادی ، یه بار هم شادی توی غم.

به نظر من، نمی‌شه هیچ وقت شاد بود مگر اینکه غمی باشه. به زبون دیگه می‌شه گفت که وقتی شادی و همه چیز داره اون جور که دوست داری پیش میره، یه دفعه باید یه حس ناراحتی بکنی. مثله یه حس گناه. حسی که باعث میشه یه دفعه از اوج بیایی به کف.

نمیدونم مشکل کجاست. ولی هر چی هست، وقت‌هایی که حسابی حالت گرفته، میاردت روی مود.

خیلی خوبه آدم از مشکلات فرار کنه. همیشه ایستادن و جنگیدن راه حل نیست.

پ.ن: مطمئنن بهتر از اینکه واحد درسیت رو بیفتی.