و هنگامی که مردم با خون خوی می‌گیرند.
و آنگاه که از برای مرگ، اشک در چشمانم حلقه می‌زند.
به چه کسی پناه ببرم؟

انگار من که بیست سالم شد به دل‌ه مردم آتیش زدن.
دوست دارم غر بزنم و بگم خیلی از اون‌ها که همیشه تولدم رو تبریک می‌گفتن، یادشون رفت.

پ.ن: تقصیر خودشون هم نیست، من خودم هم وقتی مامانم اومد تبریک گفت، یادم نبود.

88/3/23

به نظرتون اگه من یه ور رود آمازون واستم، می‌تونم اون ‌ورش رو ببینم؟

آخرین روزها و شاید ساعت‌های تین ایجریم رو دارم می‌گذرونم. نمی‌دونم باید خوشحال باشم یا ناراحت. ولی هر چی هست، دلم می‌خواد یه اتفاق خارق‌العاده بیافته این تهِ کاری.